معنویات-ابزار مداحان برایِ گریاندنِ خلقالله سویههای تراژیک زندگی اولیای الهیست. هرچه این سویهها پررنگتر باشد، گریه گرفتن از مخاطبان نیز آسانتر است. به حماسهی کربلا و آنچه بر اهلبیت پیامبر(ص) رفت، نگاه کنید. این واقعه آنقدر پتانسیل تراژیکسازی بالایی دارد که مداحان به آسانی میتوانند بر روی آن سرمایهگذاری کنند و از دوستداران آن امام همام(ع) اشک بگیرند. اتفاقی در کربلا نمانده است که مداحان از آن بهرهبرداری نکرده باشند و. .
حال بنگرید به زندگی پیامبر اسلام(ص) و وفات این انسان بزرگ. چنانکه دکتر سروش به خوبی تذکار میدهد حضرت محمد(ص) شخصیت کامروایی بود و سویههای تراژیک در حیات ایشان بسیار اندک است. او به تاییدات الهی به هرچه خواست رسید و رسالت خود را به طور شایسته به اتمام رساند. وقتی پیامبر(ص) جان به جانآفرین تسلیم کرد، تمام شبهجزیرهی عربستان مسلمان بودند و به پیامبری او ایمان داشتند.
در چنین شرایطی، میبینیم که مداحان ما وقتی به زمان وفات این دردانهی شریعت اسلام میرسند، حرف چندانی برای گفتن ندارند و لذا همواره به کربلا و داستان پر غصهی امام حسین(ع) سرک میکشند. در سرگذشت پیامبراسلام(ص) حادثهی دندانگیری برای اشک گرفتن از خلقالله وجود ندارند و هرچه است پیروزیست و کامروایی. تنها داستانی که البته کمی میتواند دستآویز مداحی مداحال باشد، به گفتگوی حضرت محمد(ص) و دختر پاکدامن ایشان، خانم فاطمهزهرا و ماجرایی وفاتِ ایشان برمیگردد و. .
ادامه مطلب
درباره این سایت